Opowiem wam Jej historię!

Szła ulicą taka samotna, z pełnymi łez oczami
wyglądała jak by cierpiała latami.

Taka niewinna i smutna, aż serce sie krajało
taka bezradna. Ta malutka przeżyła nie mało.

Płakała i płakała, w okół ludzi wiele,
lecz ona nie miała nikogo.. gdzie byli jej przyjaciele?

Gdzie była rodzina? gdzie tata? gdzie mama?
ta mała po ulicy chodzi całkiem sama!...

Nikogo nie obchodzi, że ona wciąż płaczę,
może jednak ktoś podejdzie? poczekam... zobaczę..

Czekam dość długo i i nikt nie podchodzi.
Żadnego z tych ludzi jej los nie obchodzi!?

A może się zgubiła? i jej szukają?
ale ci ludzie jej o to nie zapytają!...

A ta biedna wciąż płaczę i łzy ociera,
widać, że tej małej samotność doskwiera!...

Dlaczego ona tak cierpi? wciąż się zastanawiam,
stoję obok niej, dość długo i jej nie zostawiam.

Pytam po raz setny o jej smutku powód,
lecz ona nic nie mówi, a dłonie ma jak z lodu.

Ogrzewam jej dłonie, przykrywam ją całą
i kolejny raz pytam: "Co sie stało?"

Spojrzała na mnie, a w jej oczach było pełno żalu
i powiedziała zapłakanym głosem: "moja mama jest w szpitalu"

"Jest bardzo chora i nie długo umrze"- mówiła
"Zostanę sama! Nie mam nikogo!"- głowę pochyliła

Przytuliłam ją mocno, podniosłam jej głowę
i powiedziałam: "malutka ja dobrze wiem co zrobię"

Nie chciałam by cierpiała, więc postanowiłam,
że ta malutka może się u mnie zatrzymać.

Tak już kilka lat razem mieszkamy.
Kocham tą małą nad życie, lecz nigdy nie zastąpię jej mamy!

autor

Alyszys

Dodano: 2008-08-22 18:11:25

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie