Opowieść z morałem

Była mroźna zima, jak to w zimie bywa,
każdy się czymś grzeje, uszczelnia, okrywa…
Woźnica na wozie ma kożuch do kostek
i… właśnie w tej chwili wóz przejeżdża mostek,
gdzie na jezdni leży wróbelek skostniały,
ledwie zipie biedak, przemarznięty cały.
Koń omija wróbla, lecz zrobił nań kupę,
z uciechy, że ujrzał już swoją chałupę,
a poza tym pragnął wróbla rozgrzać w łajnie,
by biedak nie zamarzł, by mu było fajnie.
Wróbelkowi nagle ciepło się zrobiło,
wprawdzie ciut śmierdziało, ale było miło
i zaczął się wróbel z gówienka gramolić,
trzepać skrzydełkami, ćwierkać i świergolić…
Kot przebiegał drogą, kiedy wróbel prychał,
sama mu się w gębę smaczna pcha zagrycha,
wygrzebał wróbelka z łajna śmierdzącego
i schrupał ptaszeczka równiutko całego!
Morał tej bajeczki znalazłem za progiem:
-Kto Cię w życiu przysra – nie musi być wrogiem!
Przyjacielem może, też nie być dla Ciebie,
ten co Ci pomoże i z gówna wygrzebie!!!

autor

Gacek

Napisany: 2006-07-30 Dodano: 2006-07-30 08:03:37

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie