Opowieść o smutnej przyjaźni

Ten wiersz nie panuje do klimatu który panuję w świąteczny czas który panuję w was, ale ja wciąż czekam na nią i nie zapomnę jej.

Słyszę ją
lecz nie widzę jej nigdzie
widzę ją
jak rozpływa się w snach

To opowieść
o smutnej przyjaźni
którą w pamięci swej
ciągle mam

Była raz sobie
pewna dziewczyna
którą los przywiódł
pod moje drzwi

Ze sobą miała
szczęścia bagaż
i właśnie ze mną
podzieliła się

Dzisiaj wspominam
jak na mnie patrzyła
co kryła wtedy
jej śliczna twarz

Lecz przyjaźń nasza
uleciała...
jak płatek róży
zdeptany przez czas

Melodią słów
chciałem przeprosić
za to że ja
popełniłem błąd

Skazałem siebie
na samotność
i wypuściłem
jej przyjaźń z rąk

A kiedy chciałem
błąd swój naprawić
było za późno
by zrobić coś

Teraz wspominam
o starej przyjaźni
i o dziewczynie
która nie chce znać mnie.

Życzę wam wesołych i spokojnych świąt oraz udanego sylwestra. PS. Ten wiersz jest o PRZYJAŹNI nie o Miłości

autor

Fabiano

Dodano: 2009-12-25 12:07:24

Ten wiersz przeczytano 4192 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie