Orkiestra smutku
Nic Ci nie powiem.
Smutek targa me słowa,
Myśli gasi w zarodku.
Żal przenika na wskroś
I gra na strunach mych uczuć.
Żałość przeciąga smyczkiem po sercu.
Nuty w ozwodną pieśń się składają.
Na pięciolinii mojego życia
Smutek zapisał tylko zawodzenie.
I tylko jedna solistka
Cicho, bezgłośnie śpiewa.
To łza.
autor
Zawierucha
Dodano: 2009-02-17 20:59:22
Ten wiersz przeczytano 393 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Czasami warto się otworzyć, i powiedzieć. Podoba mi
się, życzę dalszych sukcesów