Osamotnienie

żyje na krawędzi
półświadoma lawirując nad światem
nie wiem czego chcę i czego ode mnie chcą inni
ten świat jest dla mnie niezrozumiały
i chyba nie chcę go poznać
tak żyjąc narażam się ludziom
co boga trzymają na półkach

pod płotem starego domu
leży historia i płacze
nic nie jest ważne
wszystko bezduszne

w niedzielny poranek żyje na krawędzi
lawirując jak co dzień półświadoma siebie
dziś jest dzień
dzień wszystkich świętych myślę
świętych
to chyba nie mój
i zasypiam by nie słuchać ludzi
co boga trzymają na półkach

pod murami starego cmentarza
leży bohater i płacze
nie ma pomysłów
jak stać się historia

tam gdzie jestem umieram
dzień czy noc
to bez znaczenia
anioły i diabły jedno mają imię
bezduszne krawędzie ludzkiego obrazu
za dużo wartości
tych rzeczy zabrania się widzieć ludziom
co boga trzymają na półkach

pod moim łóżkiem
leży mój rozsądek i płacze
nie stworzy historii ani bohatera
nie należy już do mnie

autor

Basia Kosciukiewicz

Napisany: 2014-03-28 Dodano: 2014-03-28 08:24:37

Ten wiersz przeczytano 769 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie