Osiem burz

Óśm burz tuż tuż.
Dmij w róg!
Drżyj wróg!
To Bóg, nasz Bóg.

Ze strachaniem jaskółki w piskach
Z kurz tumanem w podskokach konie
Tuż przed kropli długich na łokcie
Umykają siekącą pogonią

Niechaj spłucze, wymyje co brudne
Wszystek słów wszelkie czernie maziste
Niech wpół przetnie niebo marudne
Aż się stanie na powrót czyste

Włóż w swych ust niepokorną przystań
Dwa jedyne co warte są mowy
Niechaj ścina burzowa nas brzytwa
A nazajutrz niech dzień będzie nowy

lipiec, 2006

autor

danali

Dodano: 2006-07-12 19:20:09

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie