Ostatni wiersz
niech będzie moim pierwszym
uśmiechem serca w stronę słońca
dla nas co kochają
życie w tym kawałku świata
Polska kraj zniszczony kiedyś
przez najeźdźców zawsze piękna
w gruzach i po odbudowie
ostatni wiersz
niech będzie moim pierwszym
oddechem w komorze gazowej
nikogo nie osądzam
tylko boli mnie
to co człowiek może zrobić
drugiemu człowiekowi
w imię doktryny państwowej
ostatni wiersz
niech będzie moim pierwszym
dotknięciem piór aniołów
nie ma ich tu
są poeci oni nie są aniołami
pisząc wiersze
zamieniają świata fragmenty
w całość jednak przestrzeń boli
moje demony
autor
kamień
Dodano: 2024-01-26 01:42:35
Ten wiersz przeczytano 543 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Pozwolę sobie za Larisą.
W swoim komentarzu przekazała wszystko, co określa
Twój wiersz pełen bólu.
Wymownie i melancholijnie. Wiersz poruszył.
Przepełniłeś bólem swoje wersy...
Wyraziłeś wszystko to, co czuje wielu ludzi. Twój głos
nie jest odosobniony.
Mnie też boli...
Życie w takim świecie jest trudne dla myślących
wrażliwców.
Mam wrażenie, że ludzkość tańczy jakiś chocholi
taniec.
Cisną się na usta słowa Stanisława Wyspiańskiego z
"Wesela".
Nie ma aniołów... zostały tylko ich pióra i opadają
rapsodią na ziemię.
Poeci, tkają z tych piór... poezję.
Ale, poezja jest tylko fragmentem rzeczywistości i nie
oddaje całego bólu.
Wspaniały wiersz, Poeto!
Ściska serce...
Poruszyłeś i to bardzo...
Serdecznie Cię pozdrawiam
P.S.- Twój komentarz u mnie wzruszył mnie bardzo. Z
serca dziękuję Ci za Twoje wzruszenie.
Niestety to prawda... bardzo ciekawy pomysł na
wiersz:)pozdrawiam serdecznie :)
Mnie też boli...
Pozdrawiam Kamyczku :)
Patrząc na to co dzieje tylko w naszym kraju, włos się
jeży.
Patrząc na to co dzieje tylko w naszym kraju, włos się
jeży.
mnie też boli
to co człowiek może zrobić
drugiemu człowiekowi
w imię doktryny państwowej
Bardzo wymowna melancholijna refleksja o różnych
aspektach natury ludzkiej, gdzie jest miłość, wiara,
nadzieja, radość, bestialstwo komór gazowych, piękno
poezji, dotykającej chmur, "są poeci oni nie są
aniołami", pozdrawiam serdecznie.
A te demony to: 1/ nadzieja, uśmiech i miłość, 2/
horror komór gazowych, 3/ poezja jako forma sztuki.
Jednym zdaniem: złożona ludzka natura.
(+)