Ostatnia łza

Siedzę pod "Słowackim".
Na sąsiedniej ławce jakaś staruszka,
po alejce biega dziewczynka z psem.
Zamykam oczy...

widzę nas oboje,
siedzimy na tej samej ławce wpatrzeni w siebie.
Zabiegani przechodnie podążają każdy w inną stronę,
a my zamknięci we własnym świecie,
odkrywamy przed sobą wielkie tajemnice.
On przytula mnie do siebie,
coś szepcze do ucha,
ja się uśmiecham...
Boże, to wydaje się takie rzeczywiste.

Nagle wszystko znika.
Coś wkrada się do mojego snu i go burzy
To łza spływająca po policzku.
Otwieram oczy
nic się nie zmieniło
ja przed "Słowackim",
staruszka,
dziewczynka z psem

tylko JEGO już tu nie ma.

autor

vika

Napisany: 1994-12-10 Dodano: 2005-12-14 10:38:34

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie