Ostatnie pożegnanie z poezją i...

Pewnie to nie wiersz...Pewnie nigdy nie umiałam pisać "wierszy"...

Ostatnie pożegnanie z z Tobą poezjo i z wami marzenia.
Dzień po dniu mijał powoli.Każdy był taki sam. Całkowita monotonia.
Ciągle się poddawałam. Próbowałam nie udawało się poddawałam się.
Szukałam przyjaciela, kompana.
Pewnego dnia. Usłyszałam o pewnym człowieku. Był wielki.
Pozostawił po sobie tylko piękne wiersze. Wiersze które kochałam i rozumiałam.
Chciałam dorównać tej osobie. Próbowałam przez wiele lat.
Pisałam, pisałam i pisałam. Kochałam to.
Nazywałam to poezją. Byłam w tym zakochana.
Kochałam każde słowo, każde zdanie i całą treść.
Ja jedyna rozumiałam moją poezje tak jak powinno się ją rozumieć.
Wiele osób było blisko dobrej interpretacji lecz nie idealnie.
Życie toczyło się dalej a wraz z nim poezja.
Opowiadania w których miałam swój ciepły świat.
Wiersze które zawierały moje myśli odczucia.
Żyłam, wciąż się poddając.
Ciągle coś mi się nie udawało.
W poezje nigdy ine zwątpiłam.
Słowa krytyki wogóle mnie nie ruszały, nie docierały do mnie.
Jednak gdy nie doceniały ich osoby na których zdaniu bardzo mi zależało.
To bolało. Zaczełam wątpić.Porzuciłam poezje.
Dziś mam już dośc. Życie jest niesprawiedliwe.
Poezja już mi nie pomaga.
Nieuczciwość w życiu jest strasznie bolesna.
Zadania które robiłam uczciwie przykładając się nie były tak doceniane jak zadanie które odemnie spisano.
Moje starania idą na marne wygrywa oszustwo i pycha.
Życie zabrało mi siły.
Porażki dobijały.
Bolesna nieuczciwośc tak boli.
Marzyłam o lepszym świecie.
W marzeniach było dobrze.
Wszystko było uczciwe.
Wszystko było sprawiedliwe.
Dziś już wiem że tak nie można.
Nie moge odpływac w inny świat.
Musze zakończyć to.
Mam prawie siedemnaście lat.
Nie moge ciągle marzyć.
Musze się poddać.
Robiłam to wiele razy.
Teraz to całkowita kapitulacja.
Dziękuję wam marzenia że byłyście ze mną przez tyle lat.
że dawałyscie mi ciepło i pocieche.
Zawsze mogłam na was liczyć.
Sny dziękuję wam za chwile spokoju i marzeń.
Poezjo dziękuję Ci za to że byłam ze mną aż do dziś.
Dziś zamykam pewiem rozdział w życiu. Zamykam na klucz i wyrzucam.
Niech ktoś wykorzysta to lepiej ....

Żegnaj poezjo... żegnajcie marzenia ...

autor

Jaesse

Dodano: 2007-06-12 21:44:29

Ten wiersz przeczytano 1026 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie