Ot, takie tam

Przytupywała stojąc na peronie, czekając na pociąg,
który zgodnie z teraźniejszą modą …
spóźniał się już dwadzieścia pięć minut.
Dziunia była postawną blondynką, o bardzo czarnych
i wyrazistych oczach.
Co z blond lokami dawało obraz, do którego zaraz się wracało
i jeszcze raz trzeba było wrócić, żeby go zrozumieć.
Pochodziła z małej wsi, gdzie edukację szkolną
skończyła na piątej klasie, stwierdzając że czas jest zbyt cenny
i szkoda go marnować.
Błąd skorygowała mając dwadzieścia osiem lat,
kończąc technikum krawieckie dla pracujących,
z czego była bardzo dumna.
Postanowiła pojechać do siostry i się pochwalić,
pokazać, że jednak jest coś warta.
Uśmiech rozjaśnił Dziuni twarz, kiedy pociąg
wtoczył się na stację.
Bez żadnych trudności zajęła miejsce przy oknie, mimo że weszła trzecia.
Pan w berecie usiadł skromnie przy drzwiach, a korpulentna dama
usiadła vis a vis, odsłaniając przygrube kolanka.
Przedział zapełnił się cały, osiem osób zajęło się sobą.
Dziunia wyjęła kanapkę (zawiniętą w kolorową gazetę)
i zaczęła delikatnie gryźć, jak przystało na damę.
Pan w berecie spod oka zerkał i przetrawiał sztukę dziobania chleba
( bo tak mu się to kojarzyło) czas biegł swoim torem.
Berecik wyciągnął z kieszeni krzyżówkę i wbił w nią wzrok,
(będę nazywał go berecikiem, pan w berecie – jakoś tak)
oczy robiły mu się coraz to większe – mózg się przegrzewał.
W końcu się odezwał... łączy się z wieprzem!
Konsternacja i wszystkie oczy na niego – cisza
i nagle radosny śmiech Dziuni, a trzeba przyznać że śmiech
miała bardzo przyjemny i miły.
Z wieprzem łączy się locha, oznajmiła blond Wenus z radosnym uśmiechem,
oczy wszystkich wyrażały uznanie i pochwałę dla wiedzy.
Berecik odliczył kratki i oznajmił głośno – pasuje.
Cdn. Jak będzie się podobało.

autor

karl

Napisany: 2014-03-05 Dodano: 2014-03-05 12:00:40

Ten wiersz przeczytano 1379 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Sielanka Klimat Obojętny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie