Pamięć
Kurz pozostał i brud na szybie
dawne rozstania...
ach w tym się już gubię
Fiolet w butelce i rama na ścianie
Ruiny stołu i stolik złamany
Proste kąty w kole
Drzwi zaśnieżałe
Wiatr w domu lata jak oszalały
Nie mam pojęcia, czy siedzę, czy stoję
W ręku jedynie mam zdjęcie Twoje
Patrzę na nie czasem,
bo to przypomina
zranione serce i ludzka skrzywizna.
Komentarze (1)
ja już porwałam zdjęcia i wyrzuciłam ususzone róże,
takie systematyczne pozbywanie się wspomnień ;) bardzo
podoba mi się wiersz.