Pamięć luster

A i ich usta żarzyły się węglem piekielnym
W uścisku niemocy pragnęły bliskości
I spotkały się ze wzajemnym uwielbieniem
Okryte żałobą długiego rozstania

Czerń spokoju zamieniona w czerwień
Namiętna i prosząca o powitanie
A oddechy tłumiły się wzajemnie
Nie mogąc odnaleźć równego rytmu

Oczy uśpione w kolebkach powiek
Rozmarzone o wspólnej przyszłości
Nad nimi w bezradności czoło marszczone
Bardziej wymowne niż słów potoki

Dreszcze przeszywają twarze kochanków
Jak dzwon bijący w ostatnim tchnieniu
Ta chwila zostanie na wieki bezkresne
Pamięci luster nikt nie wymaże

autor

niesia

Napisany: 2009-06-08 Dodano: 2009-06-08 20:09:53

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie