Pamięć nie więdnie
Kiedy nadzieja samotnie gaśnie,
gdy gwiazdy nocą tulą mnie do snu.
Wracasz do mnie kiedy księżyc zaśnie-
i zakwitają nocą krzewy bzu.
Kiedy się pytam jak żyć bez ciebie,
czemu tęsknota nie wraca z nieba?
Ust twoich szukam, w pamięci grzebię,
choć wiem że kiedyś zapomnieć trzeba.
A może jeszcze nadejdzie ten dzień,
kiedy z żurawiami pofruniemy.
Gdy miłość odnajdzie mój i twój cień,
i na zawsze z sobą zostaniemy...
autor
Stumpy
Dodano: 2017-05-15 14:25:12
Ten wiersz przeczytano 740 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Jeszcze nie teraz, zostań z nami
Pozdrawiam Stumpy
Wzruszający wiersz pełen tęsknoty.Pozdrawiam miłego
popołudnia:)
Tylko nie wybieraj się nigdzie za wcześnie.
Bzdura, tytuł łże- pamięć nie więdnie? A demencje,
Alzheimer?