Pamiętając...

Do Krainy Ciszy
wiedzie Słońca droga,
nie ma na niej śniegu
szemrze miło woda.

Jeżeli deszcz pada,
to ciepłem paruje,
z każdego kamienia
życzliwość się czuje.

Jest i zieleń liści,
szeptana błękitem
tęcza z nieba schodzi
z powiewnym zachwytem.

Beztroska wesoło
gania echo w lesie
śpiew wiosennych ptaków
po łąkach się niesie...

***
TERAZ MA TO WSZYSTKO.
ZASŁUŻYŁA NA TO.

A przed nami znowu
zima, wiosna, lato...

autor

Maryla

Napisany: 2006-02-17 Dodano: 2006-02-18 07:45:50

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie