Pamiętam...
Drogę pamiętam z pięknych kamieni
dzieciństwa smak, gdzie wszystko się
mieni
drogę przepiękną, pola i łąki,
stawy i rzekę, chleb z własnej mąki
drogę pamiętam, po której biegałam
miejsce kochane, w którym siedziałam
drogę, po której serce sercu śpiewało
dłoń w dłoni trzymanej, tak było mało...
autor
Ania M.
Dodano: 2016-05-05 07:43:18
Ten wiersz przeczytano 795 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
:)
Trudno zapomnieć to co było piękne w marzeniach
pozostaje :) pozdrawiam
tez chcialbym byc znow dzieckiem pozdrawiam
Najpiękniejsze nasze życie było dzieciństwem
Wspomnienia z dzieciństwo zawsze też do mnie wracają
Bardzo miły w odbiorze wiersz.Pozdrawiam
Tak było mało i już nie wróci
Pozdrawiam :)
często wraca się do lat przeszłości,,,pozdrawiam :)
Dziękuję bardzo, za piękne komentarze, za rady i
ciepłe słowa...
ładne wspomnienia, pozdrawiam Aniu
Piękną melancholię czuć od tego wiersza :) Jeśli
przepadasz Aniu za wierszami tego typu, to zapraszam
na mój profil, bo również mam wiersze przepełnione
wspomnieniami, więc może któryś z nich obudzi w Tobie
coś o czym powoli przychodziło Ci zapomnieć :)
Pozdrawiam i oczywiście oddaję głosik na świetny
wiersz ;)
Piękne wspomnienia i wiersz.
Nie wal wszędzie wielokropków, a szczególnie w
tytułach
Smak dzieciństwa...piękne wspomnienia. Pozdrawiam
serdecznie :)
Miłe wspomnienia, pozdrawiam :))
bardzo ładne, melancholijne wspomnienia:) pozdrawiam
Ładna nostalgia.
PS
Staraj się nie stosować rymów
czasownikowych(biegałam-siedziałam)