Pamiętam to cudowne mgnienie......

Przepraszm pana Puszkina za poniższe tłumaczenie jego dzieła...

Pamiętam to cudowne mgnienie
Kiedy przede mną stałaś ty
Niczym ulotne objawienie
Jak nimfa z delikatnej mgły.

W otchłani smutku, beznadziei
W wirze codziennych moich dni
Brzmiał głos anielski w duszy kniei
I cudo mi się śniło – Ty.

Mijały lata. Burz porywy
Rozwiały starych marzeń kurz
I zapomniałem, jakie były
Twe cudne usta – płatki róż.

W głuszy, w zesłania mrokach zimnych
Powoli pełzły moje dni
W braku boskości, natchnień innych
Bez życia, miłości, bez łzy.

Duszy nastało przebudzenie
I znów się pojawiłaś ty
Niczym przelotne objawienie
Jak nimfa z delikatnej mgły.

Serce zabiło w upojeniu
Dla niego zmartwychwstały znów
Boskość, i miłość, i natchnienie
Łzy i lawiny cichych słów.

autor

Velia del Ghaled

Dodano: 2006-01-13 20:42:48

Ten wiersz przeczytano 16554 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie