Pan Henio

Byłem na cmentarzu i zobaczyłem nowy grób. Człowieka kiedyś znałem.

Pan Henio przychodził do nas co środę.
Ostrzył noże, drutował przepalone garnki,
brał od dzieciaków złom i makulaturę,
płacił batonem Miś,
a gdy surowców wtórnych było więcej - nawet Krymskim.
Kiedy robotnicy pomagali Gierkowi,
ludzie nie drutowali już garnków
i coraz rzadziej ostrzyli noże.
Pan Henio przestał chodzić ze swym wózkiem,
postawił małą budkę na targowisku.
Przerzucił się na nabijanie długopisów i syfonów.

autor

jastrz

Napisany: 2019-10-27 Dodano: 2019-10-28 00:10:12

Ten wiersz przeczytano 813 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie