Pani i Pan
Pani i Pan z tej samej krainy.
Pani i Pan tak samo błądzą wśród fal.
Pani i Pan czyż to niezłudzenie?!
Pani i Pan potężną budują miłość.
Lecz nastał nowy czas.
I Ona i On dziś czerwone z płaczu mają
poliki.
Ona i On wciąż dręczeni przez koszmary.
Ona i On niby tak wesoło, a jednak
smutno.
Ona i On dziś zadają pytanie:
- Miało być tak pięknie, a przecież jest
przeciętnie!!!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.