Panna kichalska
Mieszka nade mną nowa sąsiadka,
która jak kichnie, drży cała klatka.
Choć lat ma osiem, to szczerze powiem,
że sił już nie mam krzyczeć - na
zdrowie!
Czasem, jak kicha niespodziewanie,
to mi z balkonu wyfruwa pranie.
Pewnego razu piłem kakao,
- A psik! I całe mi się wylało.
O! Albo dzisiaj jadłem śniadanie
- A psik! I brudne miałem ubranie.
Słyszałem kiedyś, że nakichała:
mamie do zupy,
tacie na buty,
wujkowi w oczy,
cioci w warkocze,
dziadkowi w laczek,
a babci w placek.
W całym budynku tylko ją słychać.
Proszą sąsiedzi. - Przestań już kichać.
Lecz ona przestać nie ma zamiaru
i wszystkim mówi, że jest z Kataru.
Arkadiusz Łakomiak
autor
PanMiś
Dodano: 2018-04-04 09:18:54
Ten wiersz przeczytano 2550 razy
Oddanych głosów: 53
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (63)
O jak fajnie :) choć przypadłość uciążliwa to z katar
tak już bywa... :) :)
Miłego dnia :*)
☀
Jesteś Aniu surowym krytykiem i to w Tobie cenię. :)
Całkiem inaczej niż Brzechwa o katarze, ale równie
fajnie i z uśmiechniętą puentą:) Miłego dnia:)