pantomimia-dłonie

ten wiersz przesłał mi kolega, zaciekawił mnie i poruszył, polecam!

Tadeusz Kubiak - PANTOMIMIA – DŁONIE

Spójrz – dłoń ku dłoni. Krwiobiegi w nich milkną.
Smukleją palce, jak płochliwe dzióbki
Drapieżnych ptaków, gdy w pieszczocie krótkiej
Dwie dłonie wiążą się,
Muśnięciem tylko.

Jak gdyby kroplę, spitą z dziwnych pnączy,
Z dzióbka do dzióbka podawały lepką,
Z palców do palców sączą nieme ciepło,
Choć białych dłoni – czarny ślub nie złączy.

Nie im pisane po cierniach, po listkach,
Ze wzgórza łasic drapieżnych Lautreca,
W korzenie głogu, z piachem na powiekach
Schodzić w grób – tak jak Izolda i Tristan.

Więc jak na skrzydłach odchodzą bez słowa,
Z muśnięć stygmatem na powłoce palców.

Tak pożądanie czy bezwstyd się chowa
w zamkniętych dłoniach,
co z czułością walczą.

-

autor

profzygmunt

Dodano: 2008-01-03 11:04:23

Ten wiersz przeczytano 351 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie