Para wodna

Idą.
Ona ledwo
ale jednak..
podtrzymuje go
lekką dłonią styranych zdarzeń.
Uważa na niego
by nie potknął się
o swoją wytartą, niedrogą laskę.
Nieopodal na ławce
układa filigranową,
przeźroczystą folię.
Na wszelki wypadek.
Tak po prostu.

Siedzą.
On silną ręką
wyciąga z kieszeni swoje ulubione cukierki,
pachną ulicami starego deptaka.
Zdejmuje czapkę wpół,
by przywitać się na odległość.

Oni.
Można ich porównać do wody.
Sztormem wzięci,
uspokojeni z czasem,
czyści-
na zawsze.

Nie widziałem momentu, gdy wstali.
Nie próbowałem..
Bo jestem spokojny.
NIE ZGADUJ dlaczego.

autor

Korchez

Napisany: 2012-01-01 Dodano: 2012-10-22 11:38:19

Ten wiersz przeczytano 828 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie