Paradoksy mojego istnienia

Z każdym dniem moja miłość do Ciebie wzrasta

na zakręcie życia ciągle trwam.
Co zwycięży:ból i strach?
czy pragnienie szczęścia i miłości bram.
Ciągle pytam się czemu tak to jest...
czemu ciągle waham się...
i kochać chcę..ale się boję...
Tchórzliwa chowam się pod płaszcz obojętności, zapominam o szczęsciu, zapominam o radości... Egoistka ze mnie..
no i cóż, bo pragnienie kochania zaciera utartych przyzwyczajeń kurz...
Dziwny ze mnie przypadek,pewnie mnie ktoś skrytykuję,
ale ja już tak mam mówię,myślę,robię to co czuję...
i Tylko wiersze dają mi ucieczkę w świat zapomnienia,
tylko wtedy udaję mi się odnależć nową formę tego co już dawno znane,
tylko tak uciekam od tego co tak boli,
tylko tak na końcu odnajduję serce Twoje - tak bardzo kochane...
bo nawet jeśli mówię :"nie chcę miłości"
ta prawdziwa i tak kiedyś przyjdzie-
przyjdzie i nie rozpłynie się tak jak inne miłostki
w czasie i przestrzeni, w mojej nicości....

Dla Ciebie po prostu Twoja isia:) wierzę że z Tobą będzie inaczej:)

autor

isia

Dodano: 2007-02-28 17:26:37

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie