pareidolia

Świetny wiersz!
Mówisz inaczej
ale śmiejesz się tak samo

i czasem robisz. Miło czytać znowu:))

Bardzo wymowna mini o działaniu genów.
Miłego dnia.

Bdb mini,to prawda,że
że od cech dziedzicznych nie uciekniemy,ale i od
naszej pamięci związanej z przeszłością również,
no i pewnych nawyków trudno się oduczyć,zwłaszcza gdy
już mamy swoje lata.
Miło znów widzieć,
pozdrawiam Jurku:)

miałem raz nieszkodliwie zatrucie
pareidolią wczasie slużby wartowniczej,
kiedy objawiła mi się matka boska,
pamiętam jak przez mgłę, że krzyczę;
Bosek! Matka do was przyjechała!
teraz pare idoli a obrazy fura cała!

kurcze, nie wiedziałam, że tak się nazywa to popularne
zjawisko; świetnie zobrazowałeś dziedziczenie cech,
zachowań, wyglądu - tak odbieram:)

Tak:)pozdrawiam

I to jest właśnie
prawdziwa poezja.
Pozdrawiam:)

tak wiele powiedziane. Świetny wiersz.

Asie, mistrzostwo esencjonalnej formy.
Pozdrawiam

Ciekawie. Pozdrawiam Autora. Rzeczywiście:)

świetny:) witaj Asie:)

Miło Cię znowu czytać :)