Park

Dzis w parku wiosne ujżalem,
Z kwiatów polnych sukience ubranej
Na lawce usmiechnieta siedziala
Z golębiami o milości rozmawiala

Nie dla mnie wiosna,
Nie dla mnie golebie
Nademna chmury wciąż czarne wisza
Po sladach mych smutek wciaz podąża.

Na widok mój wiosna zaplakala
Wszystkie chmury szybko rozwiala
Lecz smutek sladów wciaz szuka uparcie
I w kalużach odbicie moje znajduje.

Na ławce Twej smutek po cichu przysiadł,
W strugach deszcze stracilas swój uśmiech,
Po wiośnie zostala tylko zwiędła sukienka,
A w mroźnym powietrzu niedokończone pytanie.
Kim jesteś ... ?

autor

avalon2874

Napisany: 2008-07-16 Dodano: 2008-08-15 22:00:48

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie