Pasażer
Odnajdź swą duszę
I serce zgubione
Co ciągle woła
Że się udusi
Bez tej miłości
Co jak pociąg
Którego nie widać
Ale słychać z daleka
Zaraz nadjedzie
Bo szczęście jak pasażer
Gdzieś sobie czeka
autor
paradoksalnie
Dodano: 2023-10-23 22:50:20
Ten wiersz przeczytano 514 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Czeka, a pociag ciagle spozna sie..Pozdrawiam :)
ja już wysiadłam z tego pociągu.
Jasne, że pasażerowie czekają na pociąg. Co jednak,
gdy ten nie nadjedzie?
Takie refleksje mnie naszły po białym wierszu o
miłości.
(+)