Październikowy dzień

Październikowy dzień

Coraz rzadziej słyszę głos ptaka co żałośnie śpiewa
Żegna on lato, taka jest natury potrzeba
Spoglądam na akrobatykę spadającego liścia
Słyszę jak przecina strugę jesiennego powietrza

Tak on koniec lata sygnałem obwieszcza

Spoglądam na liść w jego purpurę i złote żyłki
Niedawno zielony tak jak my do życia chętni
Leży i nadal ozdabia swym złotym pięknym naturę
ale wie że nie zmieni życia powtórnie

Podnoszę opadły liść co żegnał lato
Podnoszę w rękach liść ku słońcu
Życie z niego ostatecznie odchodzi
Zbliża się nieprzerwanie ku końcu

Opadłe nasiana skryją się w glebie
powrócą wiosną wyciągną swe raczki
ku słonecznym niebie.
Nadal trzymam miedzy palcami zloty liść jesieni
w moim pięknym życiu, wszystko się powoli zmieni

Doczekam zimy, może wiosen jeszcze parę i
jak ten zloty liść poddam się, koniec marzeń.
Dopóty jeszcze we mnie lato drzemie ?
uśmiecham się do słońca i zbieram żołędzie

Wiosną w moim ogrodzie wykwintną drobiny
by wyrosnąć na olbrzymie dęby
Miłość jak wiosną od nas emanuje
jak zasiane żołędzie w glebę

Refleksyjną energią emanuję
Ja senior rodu
pragnę tak jak ty z miłością być blisko siebie
I tryskać miłością jak za młodu

Autor:slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2011-09-22 Dodano: 2011-10-23 07:14:31

Ten wiersz przeczytano 862 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Obrazkowy Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie