PECH

Dlaczego "to kota spotkał pech"?
Ogółem zabawny wierszyk. ;)

Fajny,dowcipny i przekornie napisany wiersz:)
Ja w przesądy nie wierzę,a koty to urocze
stworzenia,sama takowe miałam,dopóki nie odeszło ze
starości...
Serdecznie pozdrawiam:)

przekornie opisałaś spotkanie z tym miłym
futerkowcem:))

Nie wierzę w przesądy :)to koty najczęściej mają
pecha:) pozdrawiam

Bardzo lubię koty i nie wierze w przesądy.Ale ta
miniaturka podoba mi się.Pozdrawiam w tą słoneczną
niedzielę

Wiersz nie jest chyba pechowy- a wręcz przeciwnie...

Fajny wiersz z poczuciem humoru.
Jak człowieka w życiu spotka pech to na pewno nie
przez kota.
Pozdrawiam serdecznie.

Wiersz lekki i taki z przymrużeniem oka;)
A tak między nami nie jestem aż tak przesądna, lecz
jak kot mi przebiegnie drogę to robię to, co nakazuje
rozsądek;)


Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem:)

albo piątek, trzynastego...
fajna miniaturka

Nie wierzę Grażynko, że to kot miał pecha...
Super miniaturka! Miłego wieczoru:)

Ja też uważam, że kot przynosi szczęście, więc się nie
lekam, jak przegiegnie drogę! POzdrawiam serdecznie:-)

kot i człowiek chodzą własnymi drogami.

Humor w tle, choć nie radzę utopić się w zabobonach :p

Świetny, ciekawy z humorem. Ja też jestem częściowo
przesądna, ale to czasami mi na dobre wychodzi.
Dziękuję. Pozdrawiam. Miłej niedzieli, przyjemnego
wypoczynku.

Z przesądów wyleczyła mnie Córa:)
Kot,szary, bury,szylkretowy, jeżeli jest żywy, to
chodzi, przeważnie własnymi drogami.
Czarny, też kot:)
Zakonnica też czasami musi wyjść z klasztoru,
chociażby do kościoła, a trzymanie się za guzik, na
widok kominiarza, guzik daje.
Mamy się łapać za portfele, to rada kominiarza:):):)
Pozdrawiam i znikam, jak czarny kot:)