Pełna nadziei

Obudził wiatr serca senne tchnienie,
nakazał oczom odszukać błękitu,
...zbudź sie ze smutku, życie Twe odmienie,
uniosę w przestrzeń marzeniami skrytą.

Otwórz swe serce, rozgrzeję dotykiem
to co spojrzeniem zmroził czas bez wiary,
pozwól swej duszy unosić westchnieniem,
zamknij w niepamięć wszystkie swe koszmary...

Zaszumiał w sercu, rozgrzał szeptem duszę,
zasiał nadzieję, zatopił w pragnieniu,
a potem rzekł.. opuścić cię musze...
odpłynął w dal, tęsknej chwili drżeniu.

I prosił- czekaj, wrócę ciemną nocą,
gdy sen w kąciku oczy zmruży drwiąco,
otrę skrzydłami zasmucone skronie
i ukołyszę, utulę kojąco.

I czekam, czekam, wsłuchuję się w siebie,
z nadzieją w każdy powiew pośród ciszy,
za utraconym rozglądam spojrzeniem,
i wołam milcząc, i wiem, że usłyszy.

autor

smutne oczy

Napisany: 2007-11-19 Dodano: 2007-11-20 01:16:57

Ten wiersz przeczytano 1593 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie