Pewni ludzie i ich historia

Dwoje ludzi, dwa serca i każda chwila w ich życiu bezcenna,
Złe chwile i także te dobre, tak samo zapamiętane,
Wspólne marzenia, pomysły i także te samo pragnienie,
Jednak może ich serca pragną zbyt wiele.
Tego nie wiem, są teraz osobno lecz myślami razem,
Każde z nich ma własne życie, złożone z pojedynczych wydarzeń,
Kiedyś się połączyło, a dzisiaj jest inaczej…
Zastanawiałem się potem dlaczego, ona i on są od siebie tak daleko,
Dla nich to bez znaczenia,
Wyjechała by szukać nowego doświadczenia,
Został by dokończyć bez niej pewne plany.
…
Poznała faceta, bogacz, na cały kraj własna gazeta,
Kochała go za to kim był w świecie mediów,
Uśmiechała się za każdym razem gdy dostała pierścionek z diamentem,
Jego życie nie było dla niej cenne, czekała na majątek ze snów,
Miała okazję na jeszcze lepsza rozrywkę, a on nie wiedział ze poderwał zwykłą dziwkę.
Dał jej miłość, zamieniła to na kasę,
Dał jej wszystko a ona wylała na jego serce szklankę z kwasem.
Zobaczył jaka jest i teraz żałuje, ze wybrał tak a nie inaczej.
Sama, pozostawiona w ciemnym kącie pragnie powrócić do pierwszej miłości,
Czas płynie do przodu i już zostały rzucone kości… pozostaje modlitwa.
…
Został sam, ma zagubione myśli, chodzi gdzie chce,
Wraca wtedy gdy ma na to ochotę, pracuje codziennie na budowie,
Bez względu na to co było, nie zwraca na resztę uwagi.
Znaleźć kogoś chciał lecz nie miał odwagi na dalsze życie z inną kobietą,
Los obrócił jego życiem jak monetą, na drugą stronę w której nie mieszka człowiek lecz zwierze.
Dzisiaj powtarza jedno zdanie, „w nic już nie wieże” , a nocą ogląda filmy erotyczne,
Myśląc ze oddali to co dla niego było bardzo krytyczne, teraz jest bardzo praktyczne.
Jak palec pozostawiony swojej świadomości myśli że to koniec jego możliwości,
Jednak wszystko zaskakuje, i pragnie tego co było kiedyś,
Stanął w ciemności we własnym pokoju, i chciał płakać,
Żałował tych straconych chwil spędzonych razem,
Wspomnienia pozostały, lecz bez niej jest raczej źle.
…
Oni, stracili przyszłość, byli młodzi,
W wieku dwudziestu dwóch lat zamknęli na własny rozkaz cały świat,
Brama do wspólnego sukcesu została zamknięta,
A miało być tak pięknie, jednak życie to nie spławik na wędkę,
Czasami najlepsza zdobycz traci sens i chcemy więcej,
My przed sobą mamy długie życie, jednak nie wszyscy to doceniają,
Biegną za sukcesem, a o miłości mówią „zrobię to potem”.
To jest właśnie ludzkości słony koniec.

autor

grzesiek149

Napisany: 2007-08-09 Dodano: 2007-08-09 21:28:24

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie