Piąta rano

Jest piąta rano, pospać mi nie dano,
i do roboty niestety pognano
no i jak tutaj żyć w tym kraju
gdzie nawet budzik spać ci nie daje
a pan od śmieciarki głośno pracuje!

Już od samego rana słońce złowrogo
patrzy na mnie przez okno
w którym nawet rolety zastrajkowały,
opuścić się nie chcą
i z całą stanowczością bunta walą.

Ach - gdyby choć tak na chwilę
można było wyłączyć ten sen...

Sorki, ale tak ja to widzę :)

Kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje.

Piąta rano, jak każda inna godzina - może dla Ciebie
szczególna. Ktoś się kładzie, ktoś patrzy z rozpaczą
na zegarek, nie mogąc spać, inny musi już wstać, a
jeszcze inny, od iluś godzin, "jest na nogach".
Dlaczego, "niestety do roboty"?
"a pan od śmieciarki zbyt głośno" pracuje - noż, zrób
to sam ciszej;)

Skojarzyło mi się z "Dniem świra".

P.S. Co Ty masz z tymi głosami?

Proza życia,
temat o.k, ale nie do końca forma mi pasuje, a "bunta
walą" to już zupełnie nie kumam.
Szymborska też pisała lecz o czwartej nad ranem, ale
jej wiersz, sam wiesz...
Dobrej nocy życzę, dodałam głos mimo wszystko do
Twojego koszyczka:)

ps. i co tam glosy, wazne, ze czytamy:)

Oj tam, porzuc ten pesymizm, ciesz sie, ze masz prace
(pmietasz jak sie martwiles, kiedy jej nie miales)
docen to, ze jestes mlody i zdrowie nie najgorsze... a
po pracy piwko... Moc serdecznosci i usmiechow.

Dwa głosy. Dziękuję.

Latem piąta rano jest jednak przyjemniejsza niż zimą.
Pozdrawiam.

fajnie opisales ten smetny poranek i te zbuntowane
rolety:)

ps. chyba byl tu wczoraj ten sam...
pozdrawiam:)