piąte poprzez dziesiąte
już
nie bawi
cię
pędzenie
autostradami
świata
więc
płyniesz
wraz
z nurtem
jakiejś
ujarzmionej
rzeki
aby
nasiąknąć
spokojem
ławicy ryb
nieświadomych
bliskości wodospadu
już
nie bawi
cię
pędzenie
autostradami
świata
więc
płyniesz
wraz
z nurtem
jakiejś
ujarzmionej
rzeki
aby
nasiąknąć
spokojem
ławicy ryb
nieświadomych
bliskości wodospadu
Komentarze (36)
spokój nieświadomej ławicy :)
Tak. Świadomość niebezpieczeństwa bywa gorsza od
samego zderzenia z nim :)
wiersz jak ostatni paroksyzm tych ryb, które już na
krawędzi...
No to już wiemy, co będzie dalej. Pozdr.
...ciekawa metafora:))
Ja bym tam jeszcze popedzila:)
Świetny wiersz!
Pozdrawiam ROXI:*)
Ładne, ciekawe mini. Pozdrawiam serdecznie.