Pięknie być
Uroda nie przetrwa:
włosy się przerzedzą,
oczęta stracą blask,
wkrótce dłonie zadrżą.
Skórze jak pergamin
choćbyś chciała, czy chciał
wklepanie stu kremów
cudów też nie zdziała.
Niektórzy wychodząc
ze skóry i z siebie
w rozproszonym świetle
za chłopca, dziewczynę
mogliby uchodzić...
A tu jesień panie,
zaszeleści, strąci
ostatnią poświatę.
Nie wiadomo kiedy.
Choć - po wiośnie lato
wiadomo to, że jest…
Pięknie być człowiekiem.
Komentarze (29)
Pięknie być, lecz niestety nie wszyscy na to miano
zasługują.
Zycie pisze tak rożne scenariusze.
Serdecznie pozdrawiam :)
Pozostaje mi tylko przytaknąć :)++
Bardzo trafne podsumowanie.
Serdecznie pozdrawiam z podobaniem :)
Refleksyjny wiersz:)
Pięknie być...!
Pozdrawiam serdecznie :)
Podoba się wiersz, ale puenta najważniejsza;)
Pozdrawiam :)
"Pięknie być człowiekiem."
Bez komentarza....Pozdrawiam :)
Pięknie być! Oby dane nam było też pięknie się
zestarzeć :)
Niestety świat jest tak urządzony, że duch starzeje
się znacznie wolniej niż ciało... Ale i to można uznać
za pozytyw.
"Już szron, na głowie,
Już nie to zdrowie,
A w sercu ciągle maj."
Uroda ducha nie przemija i widać ją na twarzy - nie
zaszkodzi jej upływ czasu.
Pozdrawiam Marce:)
wszyscy z nas chcą być człowiekiem,
tylko czekamy...
może to samo przyjdzie z wiekiem.
Pięknie być człowiekiem.
Życie jest jakie jest, a na pewno pięknie jest być :)
Warto być człowiekiem i z pokorą przyjmować
przemijanie
Pozdrawiam :)
Trzeba być człowiekiem - i to jest prawdziwe piękno.
Pozdrawiam :)