Pięknie pisał!
dla tych którzy pragnął wolności
Norwid pisał
„ Wolność to wszech- użycie,
wszech – potęgi bytu”
A jak często
wszech – potęgi, na wszech –
potępienie idzie?!
a wszech – użycie, jako wszech- nie
– do -życia się zmienia?!
Jak wszech- w ciasnotę- zamkniętą!
Jak wolność- w niewolę- z całych sił
spychamy!
Jak Norwid pięknie prawdę pisał-
a My Go nie pamiętamy:
gdy wszech – wolność,
z sercem, już i tak na pół umarłym,
w rękach z kropelek przezroczystych
zagniatamy.
Jak Norwid pisał
„Wolność bowiem, to
nadzieja”-
A My już żadnej nie posiadamy!
Komentarze (1)
Pięknie napisane, a przyznam się, że wiersze wolne do
mnie raczej nie przemawiają. Norwidowi, o ile
poprawnie zinterpretowanemu, poświęcił-eś/aś dokładnie
tyle uwagi, ile było trzeba (ważne jest przecież nie
zapominanie o odbiorcy...). No i świetne porównania do
jego stylu. Oby czas przyniósł Ci więcej wierszy tak
dobrze ułożonych. :)