Piękny ból

Dedykuję temu, który nauczył mnie czym jest strata.

Ciekawe jest, czy wiesz, że umieram codziennie bez Ciebie.
Nie płaczę za Tobą, bo żyjesz,
Póki będziesz żył, ja będę szczęśliwa.
Gdy nie ma Cię przy mnie,
marnuję tu swój czas.
Ja ich pytam - gdzie jesteś.
Wszyscy milczą.
Nie chce mi się żyć.
Umierałeś kiedyś za kimś?
Zobacz, jakie to umieranie jest przjemne.
Wcale mnie to nie boli..
tak, to był sarkazm, Skarbie.
Wróć, jeśli nie chcesz.. mojej śmierci.
Kocham Cię, po prostu kocham
i tyle.
Jestem głupia!
Odszedłeś, bo nie chciałeś patrzeć,
jak robię sobie krzywdę.
Ja to lubię, Misiu.
Czułeś kiedyś piękny ból?
Zaliczam go do swoich przyjaciół.
Zostawiając mnie sprawiłeś, że umieram codziennie.
Pomyśl, czy teraz to Ty mnie nie krzywdzisz?
Zadawałam sobie ból dla własnej przyjemności,
wiedziałam kiedy przestać.
Teraz stałeś się moim oprawcą.
Nie czujesz, kiedy skończyć.
Wróć do mnie!
Oszczędź bólu, Diable.

autor

Fowizm

Napisany: 2017-03-06 Dodano: 2018-07-06 14:04:40

Ten wiersz przeczytano 861 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Monolog Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie