pielgrzymka do natchnionego dworu

„Niechaj w cię zefiry wdzięczne
Swych tchów nawieją, a w brzęczne
Strony twe zadzwonią, a ja
Na zielonym mchu się złożę miłowonnego maja”
M.K. Sarbiewski


Trasa do Sarbiewa w majowym deszczu wydłuża się coraz bardziej,
ciężka do sforsowania:
zerkam, tam daleko być może odnajdę wenę,
odetchnę, usiądę pod topolą, zagram na lutni,
powiem:
warto wskrzesić cień jezuity, Sarmackiego Horacego
póki co – idę aleją wspomnień
odmawiam korale różańca, Ojcze Nasz…
myśl o nim pociechą w trudzie, balsamem dla duszy,
omijam kałuże łukiem, wciskam się w krople rosy,
obolałe stopy brną dalej, dalej…
daleko do celu,
gorąca kawa z termosu krzepi,
daleko do marzeń,
„O Laur Sarbiewskiego”
Nad strumykiem przechodzę od pragnień do czynu, wolno
jednak piszę.

J.G.

2018-01-23

autor

jadgrad

Napisany: 2006-01-23 Dodano: 2018-01-23 12:39:32

Ten wiersz przeczytano 1133 razy

Oddanych głosów: 107

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie