Pierwsza jest...

Pierwsza jest radość - ona uskrzydla,
oczom nadaje głębię spojrzenia.
I ciemne niebo dla nas rozwidnia,
rozpędza chmury naszego cierpienia.

Ona dodaje nam sił aby przetrwać,
i nie roztrwonić życia w pośpiechu.
Ona jak pieśń lekka i śpiewna,
budzi nas do szczerego śmiechu.

Potem jest miłość - błogosławiona,
spływa kaskadą grzmiących uniesień.
Pcha nas do coraz większych dokonań,
w niebiańskie nas krainy niesie.

Pozwala z dwojga uczynić jedność,
dwa serca jednym wiąże rytmem.
Pozwala razem ku słońcu biegnąć,
przeżywać chwile radosne i przykre.

A kiedy jednym staje się serc dwoje,
ona uświęca je - błogosławi.
I wciąż na nowe każe ruszać w boje,
by nigdy nie przestały krwawić.

A potem czas przychodzi na smutek,
gorycz i żal owładają sercem.
I oczy nasze bólem są zasnute,
bo nie umiemy uczynić-nic więcej...

Andrzej Tomasz Maria Modrzyński
19.08.1996r.

autor

Gladius

Napisany: 1996-08-19 Dodano: 2013-10-20 14:19:47

Ten wiersz przeczytano 1370 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie