pierwsza wygrana bitwa

Odezwij się skarbie,tęsknię.

Powiało odmiennym stanem,złożylem kolejną modlitwę na połać stalowego nieba,
zastanawiając się raz jeszcze,czy pokonana jest nieprzepuszczalność jego.
Lecz przecież to Bóg!Potęga jego nie zna przeszkody,
jeśli tylko taki ma plan,pomoże.
Więc błagałem kolejny raz o zbawienie w jej ramionach,
pomyślałem,że warto uwierzyć,nawet w okowach mroku.
I spadł deszcz,deszcz cukierków,deszcz kolorów,deszcz słodkiego balsamu na duszę,
stało się niby niedopuszczalne w mroku,niby coś czymś już nie da się poruszyć.
Ach,dziękuję Boże,zawsze słyszysz,ja nie zawsze widzę Cię,
dziękuję za postać Anioła,dziękuję za koorowosłodki deszcz.
Pada uśmiechami,pada pocałunkiem,choć i niepewnością,
pada zakochaniem moim,walką o nazwę przysłości.
Może znowu przegram,może zginę od kolejnego sztyletu,
lecz będę walczył,bo bardzo kocham Ciebie.
A teraz pragnę obejrzeć krajobraz po deszczu,zalane kolorem niekolorowe koszmary,
więc rozglądam się po pustyni,jak wygląda ten świat,kiedy pierwszą bitwę wygrałem.
Więc weż mniue za rękę,odezwij się skarbie,pokaż co mamy w worku pełnym pragnienia,
uśmiechnij się do mnie,nie mów już dziś do widzenia.
Poczekam,niech głos Twój raz jeszcze nawiedzi codzienne nic bez Ciebie,
Kocham Cię mój najpiękniejszy Aniele!

Skarbie,zadzwoń do mnie.

autor

rebel

Napisany: 2007-01-30 Dodano: 2007-01-30 13:40:36

Ten wiersz przeczytano 703 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie