pierwszy listopada

To smutne co się stało,
tęsknota nas gniecie
lecz co nam zostało
wirus na tym świecie
tak się rozpanoszył
i karty rozdaje
nadzieje rozproszył
smutek pozostaje.
Pozdrawiam serdecznie, zdrówka życzę.

Dziękuję za wszystkie komentarze i refleksje. W tym
roku ten dzień był trochę inny, niż zwykle, ale to nie
znaczy, że nie pamiętamy...
Pozdrawiam serdecznie :)

Pięknie oddany smutek tego dnia w którym melancholia i
zaduma przychodzą do nas na dłużej.

Dlatego w pamięć mi zapadł jeden rok, kiedy (u mnie
przynajmniej) cmentarz spowity był złotem i słońca, i
liści. Ale może był to zaledwie taki uśmiech przez
łzy.

Każda kamienna tablica to odrębna historia...
Dobrej nocy =>

Joasiu, przepiękna refleksja, która ujmuje nasze
serca...
O tak, jutro będzie następny dzień i będziemy mogli
pójść na cmentarz odwiedzić groby naszych
najbliższych, znajomych...

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)

W tym roku to był podwójnie smutny dzień raz że nie
można było odwiedzić bliskich na cmentarzu i dwa, że
nie zapaliłem ognia którego płomieniem mogliby się ONI
ogrzać... Pozdrawiam Cię serdecznie Sisy

trochę nie taki ten pierwszy listopad z zamkniętymi
cmentarzami to nie to

Tylko jakie to jutro bedzie skoro juz szykuja drugi
lockdown...

hmm, zgadza się, ten pierwszy listopada jest
wyjątkowy, zwłaszcza teraz.
Miłego
;)

W tym roku owy dzień jest naprawdę wyjątkowy.
Ładna refleksja.
Pozdrawiam.
Marek

Czy ja wiem. Może nie łzy a zaduma. Wspomnienie
modlitwa, za tymi których nie ma, których kochaliśmy.
Ładnie napisałeś zatem plusa stawiam:))

Asiu w tym roku było troszkę inaczej, ale ta
niepowtarzalna atmosfera tego dnia pozostanie na
wieki.

Kłaniam się i Dobranoc.

Refleksyjne w odniesieniu do dnia...
Pozdrawiam :)

Dokładnie tak jest co roku...pozdrawiam