Piosnka łódzka

Kiedy wychodzę na ulicę
w poszukiwaniu męskich spojrzeń,
zegar mojego życia wisi na wieży
ewangelickiego kościoła.

Pod latarnią Beatrycze,
skulona w potrzasku
tańczących płatków śniegu
patrzy spod czarnej spirali rzęs,
nucąc pieśń kurewską...

Jest dziś na tym niebie łódzkim
taka gwiazda boleści kobiecej,
co czerwienią gruźliczną
oblała serca włókniarek.

Kochankowie Beatrycze
z nigdy-nie-dopiętymi rozporkami
patrzą na nią obojętnie...
a ja — trochę pijana,
a trochę szurnięta,
idę nadal z nadzieja przez bezpańskie ulice.
.

autor

andie

Dodano: 2009-01-26 20:00:48

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie