Plaga

W szklanym odbiciu zielonej żabki
świeci za plecami glacą łysy.
Pod nosem sepleni coś do babki
- Som tu może papierosy? - Dyszy.

- Nie rozumiem co pan do mnie mówi.
Po francusku czy w innym języku??
Nie znam słowa som. Książki pan lubi?
- Czepiasz się jędzo tego nawyku?!

- Czytam niekiedy męskie pisemka,
zaś edukację trzymam w pilocie.
Podeszła, śliczna, zgrabna, panienka.
Jej utrzymanie czeka w gablocie.

We włosach dwie spinki trzymają kok.
Na ustach błyszczyk świeci różowy
a mocny makijaż podkreśla wzrok
(Tuszuje po nocy głodne podkowy.)

- Idom cudowne czasy dla Polski!
Pieniądze idom i rozwój bogaty.
Poproszę wino - Poprawia włoski.
- A niech wystrzelą panią z armaty!

- To już jest jakaś, abstrakcja, plaga,
co ród nasz polski głupotą smaga.

autor

Snowboarder

Napisany: 2008-07-09 Dodano: 2008-08-09 11:02:33

Ten wiersz przeczytano 1321 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie