* * * W PLĄSIE UCZUĆ * * *

Nadpływają obłoki a romatycznego zapachu Twojego
ciała...
Osnuwają mnie Twoim niebiańskim zapachem... W gęstwie
zielonego
Sywopłotu nie dostrzegam Ciebie jeszcze... Postrzegam
jedynie barwne
plamy kwiatowych bukietów... Moje oczy jeszcze Ciebie
nie odnalazły...
Ale serce i dusza, zmysły mego ciała, wyczuwają juS od
dawna Twoją
tutaj obecność... Wiem... Twoje się ukazanie
rozdygocze kaSdą cząstkę
mojego ciała... Czuję, jak we mnie zmysły, jeszcze na
uwięzi będące,
napinają postronki powstrzymujące ich przed wyrwaniem
się ku Tobie...
Jednak, chociaS cały drSę z podniecenia, czekam
spokojnie na Twoje się
przede mną objawienie... Minuty, czy godziny...
Chwile, czy eony... Nie
mają dla mnie Sadnego znaczenia... Wiem, ze w
rozmarzeniu przetrwam
ten czas... A przed Nami jest cała wieczność... I jej
nieskończoność...
Wszechświat bez granic... Bez początku i bez końca...
Bez Sadnych
barier narzucanych przez otaczające Nas społeczności
ludzików...

Radosny szczebiot ptaków zwiastuje Twoje nadejście...
Czar
kryształowy dzwoneczków wydobywający się z ich
piersi... Te dźwięczne
trele wzmagają się z kaSdym krokiem Twojego się
zbliSania... Nie
otwieram oczu... Trwam w bezruchu... Chcę się jeszcze
przez dłuSszą
chwilę delektować marzeniami o Twoim istnieniu...

Powoli zaczynam zatracać granicę pomiędzy obrazami w
mojej
duszy powstającymi, a rzeczywistością... Nie
rozróSniam juS obrazów
stworzonych w moim wnętrzu od tych, które dostrzegłbym
oczami,
gdybym je otworzył... Nakładają się we mnie te obrazy
na siebie...

Znaleźć sie na chwilę wśród wiersza treści... ciekawy
obraz namalowałeś wyobraźnią

pięknie utkane słowa pośród prawdy, brak mi takiej
tęczowej kołderki...

Kiedy nakrywasz mnie piękną Tęczą, urocze słowa czyny
Twe wieńczą, bo właśnie z marzeń sny fajerwerki sypią
już z góry smaczne cukierki. Teraz spadają znów
słodkościami, kleją do serca śmiech z marzeniami, a
kiedy zamknę je w swojej duszy, to rankiem słonko rosę
osuszy, co skryła z nocy drżenie rozkoszy, teraz
kropelki w niebo je niosą. Pewnie aniołki je złapią w
locie, mają i one swoje łakocie. Piękny wiersz, który
aż drży uczuciem i to prawdziwym. Da się wyczuć prawdę
od fałszu, a to Najprawdziwsza miłość przemawia
poprzez strofy i kolejne słowa jak poranne światełko
odbite w kropelkach rosy, które delikatnie drży
tęczowym kolorem i tylko nieliczni widzowie dostrzegą
jego tajemniczą magię ukrytą w maleńkim migotliwym
przesłaniu. Gratuluję Autorowi weny twórczej a
adresatce takiego Pieśniarza!

można się pogubić przy czytaniu tej wyliczanki.
koncentracji starcza mi do połowy wiersza, niestety

milosc.. ile tu uczuc, tak bardzo sie ciesze, ze moge
czytac wiersze innych po takiej dlugiej
nieobecnosci..podoba mi sie:)

ładny wiersz o tańcu pośród gwiazd o zabarwieniu
erotycznym .Dobry w obrazie i formie