Płaszcz Grzechu

„Płaszcz grzechu”

I stała tak w deszczu
Krople spływały po jej twarzy
Ociekała wodą

Rozpalony wzrok powoli gasł
Uśmiech zanikał
Ogarnął ją chłód
Sine usta oddawały pocałunek śmierci

Za nią w mrocznym orszaku biesiadników
ciągnął płaszcz grzechu
Otulona nim wędrowała przez świat
Maszerowała w regimencie księżyca
Nieustannie otoczona ciemnością
Zapomniała co znaczy światło

Wyciąga ręce przed siebie nie może niczego znaleźć
Potyka się na każdym kroku…

Spotkała człowieka…zmieniła go w głaz
Głaz- milczenia
samotności

Długie cienie zebrały się nad nią
Narada trwa…
Dziewczyna grzechu widzi wizję końca

Mroczny płaszcz ułożył się na ziemi
Położyła się
W pożegnalnym geście zamknęła powieki

Szumiący wiatr zabrał jej ciało
Materiał grzechu szeptał pieśń dla niej…

Pozostał ślad na ziemi…
Całun śmierci unosił się na niebie…





Repent Fangan

autor

Repent Fangan

Dodano: 2008-02-17 13:59:21

Ten wiersz przeczytano 1109 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie