Płatki

Płatki lecą w dal wysoko
gdzie nie sięga moje oko
tak bym ich nie dogoniła
w nieba przestrzeń się nie wzbiła

Płatki białe w zimie srogiej
lecą z góry od natury ubogiej
co tak je wielce pokarała
że kolorów płatkom nie dała

Płatki fruną z nieba błękitu
przez noc całą aż do świtu
tańczą sobie skaczą płyną
płatki właśnie z tego słyną

Płatki śniegu w dół i w górę
aż opadną nam na skórę
wtedy wszystkim mróz doskwiera
i każdy cieplej się ubiera

Mam nadzieję, że ten wiersz różni się od innych moich utworów. Myślę, że jest przyjemny:)

autor

wątpiąca

Napisany: 2007-02-22 Dodano: 2007-02-24 17:34:04

Ten wiersz przeczytano 750 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie