płomień

Podłożyłam w lesie ogień
Teraz pali się wszystko
Nawet ja w nim płonę.
Ogień rozprzestrzenia się- dopadł także Ciebie
Ugasić nie można go
Bo on nie odda walki tak łatwo.
Ogień by żyć- musi płonąć
A ja by żyć- nie mogę się tak tlić.
Kto wygra walkę tą?
On płonie życiem
A ja spalam swe życie.
Dwa światy różne tak
A jednak łączy nas wspólny towarzysz dni- PŁOMIEŃ!!!

spotkało mnie coś tak zaskakującego,że nie potrafię się w tej sytuacji odnaleźć... stąd taki wiersz ps. w każdym z nas jest płomień!

autor

gisia

Napisany: 2006-09-23 Dodano: 2006-09-15 17:55:24

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie