plomien przeznaczenia

Sen przeistoczyl sie w prawde
Ktora teraz mnie oklamuje
Wysypuje ostatki wiary
I sprytnie zycie rujnuje

Probuje wzniecic ogien
Szukajac plomienia Twych oczu
Otwieram dusze i serce
Chociaz jestem juz gdzies na uboczu

Czekam na zalane czerwienia Twoje usta
Na mgle ktora kaluze lez przysloni
Na dotyk ramion, obejmujacych caly swiat
Na Ciebie, w tej zycia okrutnej pogoni!


Spotkalam Cie, bo tak kazalo przeznaczenie
Wierze ze znajdzie sie dla nas jeszcze jedna minuta
Ktos zesle nam pare namietnych pocalunkow
I milosc, ktora bedzie na wiecznosc zatruta...

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-07-25 Dodano: 2006-07-25 17:02:42

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie