Płonąca Księga Miłości Część XI

Wspólne Cierpienie

Razem przeżywamy naszą miłość,
Jak dwa płatki róży zgniecione na jednym kwiecie.
Pomagamy sobie ogrzewając się ciepłem naszych ciał.
Duchy naszych wrogów krążą jak sępy, żaden nie podleci.

Czerwona łuna płonie wokół naszych dusz.
Potężna bariera nie dopuszcza zła do naszych ciał.
Nic nie zniszczy tej ochrony, nic jej nie rozproszy,
Gdyż jest ona zbudowana z atomów miłości.

Czarne strzały rozpaczy lecą w Twym kierunku,
Ja gwałtownie rzucam się, zbijam je, zmieniam tor lotu,
Piorun zwątpienia szuka mego ciała,
Ty wyciągasz ręce i jednym tchnieniem zatrzymujesz go.

Duchy naszych wrogów krążą jak sępy, żaden nie podleci,
Gdy mnie nie było cierpiałaś, sępy rozdzierały Twe ciało.
Teraz jednak niech drżą! Zniszczę każdego, który się zbliży.
Zniszczę też i tych, którzy odważyli się zadać Ci ból w przeszłości.

Tarcza atomów miłości broni nas,
Ochrania po wieki, nie ma w niej luki,
Nie ma w niej żadnej słabości.
Przeżyjemy razem ból i troski, teraz czuje to, co Ty…
…nasze wspólne cierpienie…

autor

draco

Dodano: 2004-07-07 00:07:26

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie