PŁYNĘ ŁODZIĄ Z BOGIEM

Dziękuję za wszystkie głosy na poprzedni wiersz :-) Po raz pierwszy od bardzo długiego czasu znalazłam się na chwilkę na topliście... To miłe.

I łodzią płynę z palisandru,
przecinam rzeki lodowate;
w usta z trudem łapię wiatr,
w dłonie - myśli skrzydlate.

Czas płynie z moją łodzią:
zaplącze się w wodorosty
lub spłynie z wodospadem,
tyle przeszkód! a szlak prosty.

Bawi się wiatr moją łódką,
woda przejrzysta się mąci,
gnie mi się trzcina w pokłonie,
lecz to nie wiatr łodzią rządzi.

Chroń mnie przed tym, Boże,
pochwalne składam Ci hymny.
Prowadź mą łódkę po rzece,
razem z tym nurtem płyńmy.

Śpiewa na brzegach trzcina,
kołyszą się wierzby płaczące;
dalej, moja łódko!, płyń!,
bo już zachodzi słońce...

autor

Ewa

Dodano: 2006-08-24 08:57:39

Ten wiersz przeczytano 637 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie