Po kolędzie (pantum)

Wiersz wspomnieniowy dla Księdza Dadasa. Trzy lata po wojnie. Mama umiera. Ojciec zrozpaczony nie może poradzić sobie z drobnymi dziećmi.Ksiądz oddaje zebrane pieniądze dla taty na chleb dla dz

W domu krzątanina, bo ksiądz po kolędzie,
Trzy lata po wojnie, nikt tu nie zagląda.
Już jest na Osiedlu, zaraz u nas będzie,
ojciec z nami w kuchni, przez okno wygląda.

Trzy lata po wojnie, nikt tu nie zagląda,
Ziemie Odzyskane, wciąż się Niemca boją.
Ojciec z nami w kuchni przez okno wygląda.
Czemu te dzieciaki takie smutne stoją?

Ziemie Odzyskane, wciąż się Niemca boją,
-Gdzie jest pana żona, czyż jej nie ma w domu?
Czemu te dzieciaki takie smutne stoją?
Czy one coś jadły, chleb upiec jest komu?

-Gdzie jest pana żona, czy jej nie ma w domu?
- Matka im umarła, one same, w biedzie...
-Czy one coś jadły, chleb jest upiec komu?
Czy tu zaglądają krewni, lub sąsiedzi?

- Matka im umarła, one same, w biedzie...
- masz pan tu pieniądze, dzieciom na chleb będzie.
Czy tu zaglądają krewni, lub sąsiedzi?
W domu krzątanina, bo ksiądz po kolędzie.

Dziewięcioro dzieci, najmłodszy trzy lata. Czworo starszych opuszcza dom i wyjeżdżają za pracą

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2018-01-27 Dodano: 2018-01-27 05:00:33

Ten wiersz przeczytano 3034 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie