Po latach - Proza

Czekał na dworcu, na samą myśl, że ją zobaczy i przytuli, cieszył się ogromnie. Nic innego w tej chwili nie miało znaczenia. Był szczęśliwy, ale bał się, bo tak naprawdę nie wierzył, że przyjedzie. Od wielu lat marzył o niej,
jak o swojej księżniczce. Bardzo ją kochał i gdy, już był pewien, że może wyznać jej miłość, ona zamknęła się w swoim świecie stawiając obronny mur.
Poniekąd bała się miłości, choć w głębi duszy pragnęła być kochana i szczęśliwa. Bagaż doświadczeń nie pozwalał jej na chwile zapomnienia, dlatego uczucia do niego przez lata skrzętnie skrywała. Nie chciała nikogo ranić, nawet on nie wiedział, jak bardzo ją fascynował.
Każde jego spojrzenie i gest, przyprawiało ją o zawrót głowy i skłaniało do zadumy. Czy naprawdę ją kocha? To pytanie i wiele innych, nie dawały jej spokoju. Nie zrażał się, czekał cierpliwie na panią swojego serca.
Dzwoniąc do niej, zapewniał o miłości i tęsknocie. Musiało upłynąć wiele czasu, by zrozumiała, że są sobie przeznaczeni. Żeby się przekonać, złamała swoje zasady,
musiała pobyć z nim, poczuć jego bliskość i oddanie. Decydując się na spotkanie, postawiła wszystko na jedną kartę.
Wysiadając z autobusu, dojrzała jego sylwetkę wyłaniającą się z tłumu. Poczuła przypływ gorąca pulsującego w skroniach,
a w sercu delikatne kłucie. Na jej widok uśmiechnął się, objął ją czule, pocałunkiem musnął dłoń, mocno przytulił i szepnął
- kochanie dziękuję, że jesteś.
/EN/

To jest mój pierwszy tekst napisany w tym stylu. Proszę o wskazówki.

autor

Isana

Napisany: 2014-11-17 Dodano: 2014-12-12 09:30:49

Ten wiersz przeczytano 1376 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie