Po Łynie Sonety Polskie IV

Popatrz jak się o zmierzchu księżyc pluska w Łynie,
zaglądając w arkady uliczek Olsztyna.
Zasypia z Warmią całą Mazurska kraina -
gdy noc srebrzystym blaskiem w poświacie gwiazd płynie.

Przy szuwarach czapla siwa w bezruchu zamarła,
trzy czubate perkozy wpadły w nenufary.
Nad Starówką już świta, pracują śmieciary -
wieża zamku o chmury się niskie otarła.

Kaczki się w rozlewisku na płyciźnie pławią,
O! Na łysych kasztanach siadły kormorany.
Ukleje tkwiące w dziobach na gałęziach trawią -

z okna zaś bramy miejskiej drze się kos zaspany.
A na trawniku w parku malarze pracują -
piękny Olsztyn na płótnach potomnym malują.


Nad Sajnem

Pas szuwarów zielonych Sajna toń obrasta,
na sosnowych kikutach drzemią myszołowy.
Wiatr fale turkusowe grzywaczami chlasta
w zatoczkach się odprawia taniec żurawiowy

Z kajaka po kanale zrywam kapelony,
układam je z liliami w cudownym bukiecie.
Tobie u stóp je złożę, miłością natchniony -
w Augustowskiej Fregacie po gorącym lecie.

Jeszcze słowa Beaty słyszę Laskowskiego,
gdy po rynku miasteczka snuje się po latach.
Tyle tutaj zieleni, uroku wszelkiego -

i Mazurskich gospodarstw w kolorowych kwiatach.
Moczę nogi w jeziorze, brzdękam na gitarze,
zachwycam się strzechami w tych nadbrzeżnych chatach.

autor

Stumpy

Napisany: 2018-03-25 Dodano: 2018-03-25 10:56:43

Ten wiersz przeczytano 921 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Sonet Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie